رمان ویژه

دونالدترامپ رسانه هارامقصرمیدیددرهربخشی اززندگی اورسانه هابودندکه میامدندمیگفتندچه اقدامی بهترهست وچه اقدامی بهترنیست.اینکه رسانه هامیگفتنداومجنون است که مکانی راجهت زجردادن افرادمهاجری میسازدکه عموم آنهانتیجه جنگ های نژادپرستانه وقومی مذهبی بوندودرواقع پناهنده به ایالات متحده شده بودندکه عضوشواری امنیت بودوواحدپولی آن نقش اثرگذاررابرزندگی این افرادداشت بصورت کامل موجب ناراحتی عصبی اومیگردید.

همیشه میگفت هیچ کشوری به هیچ معاهده ای پایبندنیست اصلاامنیت معیشت وبهداشت برای اوذره ای ارزش نداشت.به این فکرمینمودکه باغ وحش بزرگ انسانی رادرخاورمیانه جدیدبرقرارکندمکانی مملوازخرافات که درانتهابازمهاجران به سمت اومیرفتندودست درازمینمودند.اوهرشب کابوس میدیدکه جماعتی ازمردگان دارندتکه وپاره اش میکنند.

 اوهمه رابه عنوان ویروس مرگ میپنداشت.

صبح که ازخواب بیدارمیشدباغبان سیاه پوست اوکه خوابیده بودرابالگدبیدارمینمود.باغبان هم همواره میگفت مرگ برکسی که چرت مراپاره کرد.دونالدهم عصبانی میشدومیگفت چرااین حرف رامیزنی من تورانسبت به وظیفه ای که داشتی هوشیارنمودم.باغبان هم همواره میگفت خب میلیاردهاسال عمرکنی.بازدونالدناراحت میشدومیگفت مگرمن دایناسورهستم.باغبان هم میگفت تکلیف شماچیه کدوم مدل مرگ رادوست دارید؟دونالدترامپ میگفت میخواهم به مرگ طبیعی بمیرم.باغبان میگفت مگرویروس کرونابه مرگ طبیعی نمیکشه؟دونالدهم میگفت نه اون ویروس ازنوع جهش یافته چینی هست.این مرگ طبیعی نیست.این مزاح هرروزرئیس جمهورایالات متحده وباغبان بود.وقتی رئیس جمهورعروسکش رادراعتراضات میدیدهمان لحظه میگفت چقدرخشگل درست کرده اندولی احمق هاچراآن را هی آتش میزنند.